Είναι κάποιες μέρες που απλά περιμένεις να περάσουν...
Που δεν νιώθεις καλά, χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή κάποιο άσχημο γεγονός.
Απλά θέλεις να ηρεμήσεις, να μη σκέφτεσαι, να κοιμηθείς πολύ, να μην κάνεις τίποτα.
Να ξαπλώσεις στον καναπέ και να βλέπεις παθητικά τηλεόραση, χωρίς ουσιαστικά να παρακολουθείς.
Όταν όμως είσαι μαμά, αυτές οι μέρες δεν μπορούν να περάσουν έτσι εύκολα.
Η πολυτέλεια του ¨κλείνομαι στο καβούκι μου¨ φυσικά και ΔΕΝ υπάρχει!
Όπως κι αν νιώθεις πρέπει να μαγειρέψεις, να συμμαζέψεις, να αλλάξεις πάνες, να παίξεις, να χαμογελάσεις, να ¨δώσεις¨ γενικά, ακόμα κι αν νιώθεις πως δεν έχεις και πολλά αποθέματα...
Ίσως από τη μία να είναι και καλό, γιατί δεν μπορείς να νταουνιαστείς για πολύ... σε παίρνει η μπάλα της καθημερινότητας, του παιδιού και ξανάρχεσαι στα ίσια σου.
Από την άλλη όμως...
όπως είπες...απλά περιμένεις να περάσουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο σε καταλαβαίνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆστα... υπάρχουν φορές που ούτε την πολυτέλεια να αρρωστήσουμε δεν έχουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή...μμμμ..πόσο σε νιώθω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κάποιες μέρες που θέλεις να κουκουλωθείς κάτω από το πάπλωμα και να χουζουρέψεις με τις ώρες, να χαθείς στις σκέψεις σου...είναι όμως πάλι την ίδια στιγμή που σου λείπει το μουτράκι του μωρού σου και πας να το δεις και να το πάρεις αγκαλιά..έτσι απλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλήσπέρα! Σου έδωσα ένα βραβείο σήμερα! Πέρασε από το μπλογκ να το πάρεις! http://maro-nicethings.blogspot.gr/2013/02/blog-post_19.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!